IX LEGIONOWSKI FESTIWAL MUZYKI KAMERALNEJ I ORGANOWEJ
Martyna Majda - flet
Witold Zaborny - organy

IX LEGIONOWSKI FESTIWAL MUZYKI KAMERALNEJ I ORGANOWEJ

Honorowy Patronat Małżonki Prezydenta RP Pani Anny Komorowskiej
Organizatorzy: Urząd Miasta Legionowo, Miejski Ośrodek Kultury, Parafia pw. św. Jana Kantego
Prowadzenie koncertów: Wojciech Włodarczyk
Dyrektor artystyczny: dr hab. Jan Bokszczanin

18 sierpnia 2013 r. wystąpili
Martyna Majda - flet
Witold Zaborny - organy







Relacja z koncertu w Mazowieckim To i Owo (patronat medialny)


Zgrany duet

Utwór śląskiego kompozytora w wykonaniu śląskiego organisty - oto początek koncertu danego w niedzielę 18 sierpnia.
Była to Fantazja "Chrystus zmartwychwstały", opus twórcy nie zajmującego w historii muzyki poczesnego miejsca, a jednak dzieło, które stanowiłoby ozdobę każdego nabożeństwa w Niedzielę Wielkanocną.
W rozmowie z organistą Witoldem Zabornym zwierzyłem się ze swoich marzeń. Marzy mi się gra organowa klarowna. Bokiem mi wychodzi gra masywna, wszechogarniające legato, gęsty, bezkształtny strumień dźwięków. Pan Witold uprzytomnił mi, że organy to nie fortepian. Gra perlista ? wykluczona. On słyszał już organistę dbającego o "dykcję", starającego się wypieścić każdy detal. Rezultat był pod względem interpretacji opłakany. Troszcząc się o ozdobniki nie można zapominać o konstrukcji utworu. Widzieć drzewa, a nie dostrzegać lasu to fatalne. Zostałem przekonany. Wymagać zbyt wiele nie można. A trzeba przyznać, że gra Witolda Zabornego zachowuje ten złoty środek: dbałość o szczegóły i panowanie nad całością. Artysta oddał pełną sprawiedliwość wykonanym przez siebie utworom, a były to: Moritza Brosiga wspomniana już Fantazja ?Christ ist erstanden? oraz tegoż autora Przygrywka chorałowa ?Auf meinen lieben Gott?, ponadto Cezara Francka III Chorał a-moll i Aleksandra Guilmanta Grand Triumphal Chorus. Natomiast w duecie z flecistką Martyną Majdą zostały zagrane: Sonata ?Hamburger? Karola Filipa Emanuela Bacha, Largo Flora Peetersa i Sonata Francisa Poulenca. Warto dodać, że owo Largo to w oryginale dzieło na skrzypce, zaś Sonata francuskiego kompozytora była pierwotnie pomyślana jako fortepianowa. Należało partie skrzypcową i fortepianową transkrybować na flet, a autorem obu transkrypcji jest Witold Zaborny.
Grająca na flecie Martyna Majda urzekała śpiewnym tonem. Właściwa fletowi ruchliwość łączyła się z kantylenową miękkością, czymś, co - zdawałoby się - jest możliwe do osiągnięcia jedynie na oboju.
Na temat swojej współpracy z panem Witoldem pani Martyna zauważyła: ?Nie da się danego utworu zagrać dwa razy tak samo. Podczas występu zdarza się nieraz u partnera odstępstwo od wypracowanego na próbach modelu. Wobec czego wskazana jest czujność i elastyczność w celu błyskawicznego dostosowania się do tych zmian.? Istotnie, owej czujności i elastyczności nie brakuje, gdyż gra obojga partnerów odznacza się nader harmonijną współpracą Koncert podobał się publiczności; żywe oklaski skłoniły artystów do bisowania. A skoro mowa o oklaskach ? bałem się, aby owe objawy uznania nie rozległy się w niewłaściwych momentach, to znaczy w środku wieloczęściowego utworu. Na szczęście wszystko odbyło się prawidłowo, a nad tą prawidłowością czuwał nasz wytrawny lektor Wojciech Włodarczyk, który w stosownej chwili zaznaczył: "Utwór składa się z trzech części: Allegretto, Kantylena i Presto." To wystarczyło, nie trzeba było stawiać kropki nad "i".

Antoni Kawczyński